Od XII wieku, niewielkie feudum Capurso często zmieniało właścicieli, co czyniło je obiektem sporów. W 1504 roku, na rozkaz króla Neapolu, Ferdynanda Katolika, zostało one sprzedane za dwa tysiące dukatów księżnej Isabelli Aragońskiej, matce Bony. Odstąpione rodowi della Marra przez samą Isabellę w wyniku pokoju francusko – hiszpańskiego, zostało następnie odkupione przez królową Bonę w 1536 roku.

Okres panowania królowej Bony, to dla mieszkańców Capurso czas spokoju, rozwoju gospodarczego i demograficznego. Tak jak w całym księstwie, również w Capurso, podjęto prace fortyfikacyjne. Odbudowano fragmenty murów zniszczonych w poprzednich latach, wzniesiono cztery wieże strażnicze, czyniąc osadę bezpieczniejszą i tym samym, zachęcając do osiedlania się.

Dzięki wsparciu królowej Bony wybudowano najważniejszy kościół w Capurso, obecnie poświęcony Najświętszemu Zbawicielowi (Parrocchia del Santissimo Salvatore), który prezentuje na fasadzie herb królewski Sforzów.

W 1556 roku lenno Capurso zostało podarowane Gian Lorenzo Pappacoda, który w 1558 roku uzyskał tytuł markiza Capurso, co uczyniło go prawdziwym panem feudalnym. Capurso znalazło się pod panowaniem dynastii Pappacoda, która władała nim nieprzerwanie przez ponad dwa stulecia, aż do 1775 roku.