W 1507 roku, w zamian za terytoria kalabryjskie: Borrello i Rosarno, król Ferdynand Katolik przekazał Isabelli Aragońskiej, oprócz Ostuni, również sprawowanie pieczy, a co za tym idzie czerpanie korzyści, nad wymiarem sprawiedliwości w Grottaglie. Księżna sprawowała jurysdykcje w sprawach karnych w przypadkach: śmierci naturalnej, śmierci cywilnej (lub wygnania) i okaleczenia. Isabella próbowała również uzyskać prawo poboru opłat targowych od zajmowanych powierzchni oraz rozstrzygania sporów dotyczących nie tylko spraw karnych, jednak spotkała się z królewską odmową. Pomimo tego, utarło się, iż do kompetencji księżnej, a później jej córki, należało rozpatrywanie lukratywnych spraw karnych o drobne przestępstwa, wzbogacających skarbiec książęcy o wpływy z opłat sądowych i grzywien.

Królowa Bona, wrażliwa na potrzeby wspólnoty, chcąc wesprzeć finansowo duchowieństwo w celebracji obrzędów religijnych, przyznała władzom kościelnym w Grottaglie prawo do poboru opłat z tytułu sprzedaży moszczu winnego. Ponadto, aby zapewnić niezakłócony przebieg uroczystości religijnych, zobowiązała kowali, których warsztaty znajdowały się w pobliżu miejsc kultu, do powstrzymywaniem się od pracy, kiedy celebrowano Mszę Świętą lub odprawiano nabożeństwo.

Po śmierci królowej Bony, Grottaglie, podobnie jak Ostuni i Villanova, wróciło pod jurysdykcję Neapolu.